همایون خرم که نوازندگی ویولن راپیش استاد صبا آموخت، از آخرین شاگردهای صبا بود. صدای ویولن او به گفته علی مرادخانی نشان‌دهنده افق روشن در زمینه موسیقی ایرانی بوده است. مرادخانی که از سال 69 تا 83 مدیریت مرکز موسیقی را برعهده داشت، به ذکر خاطره‌ای از این هنرمند پرداخت. مدیر موزه موسیقی خاطرنشان کرد: «سال69 بود که به مرکز موسیقی آمدم. آن زمان می‌گفتند ساز ویلن در موسیقی ایرانی جای ندارد و این موضوع برایم سؤال‌برانگیز بود اما با پشتیبانی هنرمندان این دیدگاه عوض شد و ارکستر ملی آغاز به‌کار کرد و فضای موسیقی طوری بود که نمی‌توانستیم چنین سازهایی را انکار کنیم». او همچنین گفت: قرار بود‌ماه گذشته در موزه موسیقی نمایشگاهی از مجموعه عکس‌های ایشان داشته باشیم که متأسفانه فرصت نشد و این مراسم درحالی‌که او بین ما نیست به‌زودی برگزار می‌شود.
محمدرضا شجریان در این مراسم با اشاره به سال‌های حضور در استودیوهای رادیو و تهیه برنامه‌هایی رادیویی، از خرم به‌عنوان انسانی بااخلاق، باحوصله و پرمهر یاد کرد و در پایان یک رباعی از خیام خواند و آن را به روح استاد همایون خرم تقدیم کرد. فرهاد فخرالدینی که 50 سال پیش با همایون خرم در برنامه گلها همکاری داشته، اعلام کرد که امثال همایون خرم‌ها به‌سادگی از بین ما نمی‌روند. او با اعلام اینکه همایون خرم استوار و پابرجاست تأکید کرد: ما احساس و اندیشه او را در آثارش حس می‌کنیم. فخرالدینی که با خرم در شورای فنی ارکستر ملی و شورای‌عالی خانه موسیقی همکار بوده‌است اعلام کرد: اکنون جای همایون بین ما خالی است. او دوست و همکار خوبی بود. ازدست‌دادن چنین هنرمندی ضایعه بزرگی است. همایون خرم همیشه پاینده و پابرجاست. آثارش را زمزمه خواهیم کرد، چرا که اثری که از دل برخاسته بر دل نشیند. داوود گنجه‌ای نیز در این مراسم به ذکر خاطره‌ای از همایون خرم پرداخت و مثل همیشه با زبان نافذ و انتقادی‌اش به مسئولان پیشنهاد داد لیستی از هنرمندان بیمار تهیه کنند و به سراغ آنها بروند.
این نوازنده ویولن و کمانچه در انتها گفت: خوشحالم که آدمی مثل همایون خرم در این روز بخصوص که راهی خانه ابدی می‌شود اینگونه دل‌های عاشق را کنار هم جمع کرده است. او یک هنرمند و مسلمان واقعی بود. علیرضا قربانی که با خرم در آلبوم «رسوای زمانه» به‌عنوان خوانده همکاری کرده بود، از اخلاق‌مداری این آهنگساز برجسته سخن گفت و تأکید کرد: همایون خرم، اخلاقی داشت که گاهی فراتر از قانون می‌رفت. محمد موسوی نوازنده پیشکسوت نی که با خرم در برنامه گلها همکار بوده شروع به نواختن نی کرد و علیرضا قربانی قطعه «رسوای زمانه منم» را به‌دلیل بغض، نیمه‌تمام رها کرد تا دوستداران خرم، این قطعه را با گریه به پایان ببرند. همچنین محمد اصفهانی که آلبوم «تنها ماندم» را با خرم کار کرده‌بود، درباره شخصیت و سلوک سازنده قطعه «غوغای ستارگان» گفت: در مسیر موسیقی یک سالک مثال‌زدنی بود. فکر می‌کنم او به اصل خودش بازگشت و در عین حال امیدوارم که قدر اساتیدی که هم‌اکنون بین ما حضور دارند را بدانیم.
رضا خرم فرزند همایون خرم که همواره با پدر همراه بود از پدرش به‌عنوان خورشیدی یاد کرد که بر همه می‌تابید. او گفت: پدرم خورشید بود و بر همه می‌تابید و هر کس به قدر استعداد خودش از این نور استفاده می‌کرد اما اکنون این نور و گرما را از دست داده‌ایم. به هر حال ما فرزندانش بودیم و این شانس را داشتیم که بیشتر از همه به او نزدیک باشیم. حضور مردم چه جوان و چه پیر نشان داد که هنرمند همواره میان مردم زنده است. به گفته سیدعباس سجادی، مدیرمرکز موسیقی سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران که به‌عنوان مجری برنامه نیز حضور داشت، «خیلی توفیق می‌خواهد که یک هنرمند بیش از شش دهه فعالیت کند و نسل‌های مختلف از آثار او بهره ببرند».
